Terugkijkend op Mesut Özil's nalatenschap bij Arsenal
Mesut Özil werd altijd beschouwd als een fenomenaal talent door de meeste voetbalfans, en daar was een goede reden voor: slechts weinigen hadden zijn vermogen om assists te geven en zijn verfijnde techniek. Hij was een ware technicus en een magische voetballer, dus het was logisch dat Arsenal-fans enthousiast waren toen hij in de zomer van 2013 werd binnengehaald.
Dus, wat ging er mis met Mesut Özil bij Arsenal? Waarom werd hij destijds verbannen en verwijderd uit de club?
De context van zijn komst
Arsenal financierde zelf de bouw van hun nieuwe stadion, het Emirates, en verhuisde daar in de zomer van 2006 naartoe, maar dat ging gepaard met grote beperkingen op het gebied van uitgaven. Dat is een van de redenen waarom de Gunners in deze periode een aanzienlijke achteruitgang zagen, van regelmatige titeluitdagers tot alleen maar focussen op kwalificatie voor de UEFA Champions League.Hoewel ze er in deze periode in slaagden zich elk seizoen te kwalificeren voor Europa's belangrijkste competitie, verlieten enkele van hun beste spelers de club om elders prijzen te winnen, iets wat de club sinds de FA Cup-trofee van 2005 niet meer had bereikt. Voetballers zoals Cesc Fabregas en Robin van Persie vertrokken naar respectievelijk FC Barcelona en Manchester United, als twee belangrijke voorbeelden van topspelers die bij andere teams prijzen gingen winnen, hoewel dit een terugkerend probleem werd bij Arsenal.
Daarom ging het bestuur van Arsenal in de zomer van 2013 naar Madrid om de Argentijnse vleugelspeler Ángel Di Maria van Real Madrid te contracteren, maar toen ontdekten ze dat Mesut Özil beschikbaar was. Arsenal-manager Arsène Wenger was een fan van de Duitse middenvelder, en Özil werd geïnformeerd door de nieuwe Real Madrid-coach dat hij geen gegarandeerde basisplaats meer zou hebben.
Aan het einde van de transferperiode van 2013, in de laatste minuten, haalde Arsenal Özil binnen door Madrid 50 miljoen euro te betalen en hem een vijfjarig contract te geven. Dat was het begin van een nieuw tijdperk voor de Gunners.
Het mercuriale hoogtepunt
Özil maakte enkele dagen later zijn debuut tegen Sunderland en het duurde slechts elf minuten voordat hij zijn eerste assist gaf, op Olivier Giroud. Dat was op dat moment zeer verwacht van hem, aangezien Özil drie jaar in La Liga bij Madrid had gespeeld als de beste assistgever en hij werd gezien als een speler van wereldklasse.De Duitser werd de talisman van de club, een symbool van Arsenal's ambitie om opnieuw te concurreren en de sprong te maken naar titelkandidaten. De eerste helft van het seizoen was zeer goed voor de Gunners, die zelfs een tijdje bovenaan de Premier League stonden, waarbij de combinatie van Özil en de Welshe middenvelder Aaron Ramsey cultstatus verwierf in de daaropvolgende jaren.
Hoewel ze de titel niet wonnen, wonnen ze wel de FA Cup van 2014, waarmee een einde kwam aan een droogte van negen jaar zonder prijzen en Özil langzaam maar zeker zijn waarde bewees voor het team. De komst van de Chileense aanvaller Alexis Sánchez de volgende zomer, overgekomen van FC Barcelona, was opnieuw een grote statementaankoop, en de Gunners wonnen opnieuw de FA Cup in 2015.
Het seizoen 2015-16 was wellicht Özil's hoogtepunt bij Arsenal en zijn doelpunt tegen Ludogorets wordt algemeen beschouwd als zijn beste in dit team en een van de mooiste in de clubgeschiedenis. Echter, terwijl de club als tweede eindigde en er reden was voor optimisme, begon dit het moment te worden waarop de zaken voor zowel de speler als de club minder rooskleurig werden.
De neergang
Hoewel Özil in zijn eerste seizoenen bij Arsenal bleef assisteren zoals hij dat deed bij Real Madrid en de rest van zijn carrière, kwam er ook kritiek op zijn mentaliteit en fysieke kwaliteiten. Het laatste was vooral een kwestie van intensiteit zonder balbezit, terwijl het eerste een probleem was dat zijn hele carrière plaagde, met critici die vaak beweerden dat Özil nooit opkwam als het er echt om ging.Toen Arsenal er in het seizoen 2016-17 niet in slaagde zich te kwalificeren voor de UEFA Champions League (hoewel ze wel weer de FA Cup wonnen), begon de kritiek op Özil toe te nemen. En toen Arsène Wenger, een fervent verdediger van de speler, in 2018 met pensioen ging, kwam manager Unai Emery aan het roer en er heerste een gevoel van vernieuwing binnen de selectie.
Özil werd oorspronkelijk gezien als een symbool van Arsenal's terugkeer naar de top en een verlangen om weer mee te doen om de titel, maar zijn latere jaren waren een gestage achteruitgang. Emery was geen grote fan van hem en zette hem langzaam buitenspel, wat verder werd voortgezet door de volgende manager, Mikel Arteta.
Sommigen beweren dat Özil, een zeer uitgesproken individu op sociale media, uit de Arsenal-selectie werd gezet vanwege zijn politieke uitspraken. Echter, hij werd daadwerkelijk buiten de club geplaatst omdat hij weigerde akkoord te gaan met een loonsverlaging tijdens de COVID-19-pandemie, iets waar Arteta het niet mee eens was.
Özil vertrok uiteindelijk in 2021 naar Fenerbahçe, maar werd op dat moment vooral gezien als een paria bij Arsenal. Zijn tijd daar ging van geweldig naar teleurstellend, door ondermaats presteren in grote wedstrijden, een gestage achteruitgang, en een verandering van management die zijn tijd als Gunner beïnvloedde.
