Ronaldo, een fenomeen in Barcelona
Weinig spelers hebben de kwaliteit en het talent van Ronaldo, die door sommigen de originele Ronaldo, de Braziliaan of het fenomeen wordt genoemd, en weinigen hebben met zo weinig tijd in een instelling zo'n grote invloed gehad op een grote club in Europa als hij in zijn enige seizoen bij FC Barcelona had. Het is opmerkelijk dat de herinnering aan Ronaldo, ondanks zijn korte verblijf in Barcelona en het feit dat hij vervolgens voor de eeuwige rivaal van de Catalanen, Real Madrid, heeft gespeeld, bij de culé-fan die hem in het seizoen 1996-97 heeft kunnen zien, uiterst aangenaam is.Hieronder bespreken we Ronaldo's komst naar Barcelona, zijn tijd bij de club en de omstandigheden waarin hij vertrok, die op zijn zachtst gezegd vreemd waren, vooral na de prestaties die hij met een Barcelona-shirt liet zien.
Ronaldo's eerste stapjes
Ronaldo, oorspronkelijk afkomstig uit Rio de Janeiro, begon op zeer jonge leeftijd in de voetbalwereld door middel van futsal, waar hij die kenmerkende vaardigheid voor het dribbelen en zijn tempo ontwikkelde. Op 13-jarige leeftijd begon hij zijn voetbalcarrière bij Sao Cristovao, een kleine club in de omgeving, waar hij zou worden gezien door Jairzinho, wereldkampioen met het Braziliaanse nationale team in 1970, die hem zou aanbevelen bij Cruzeiro, een club die hem uiteindelijk op 16-jarige leeftijd zou aannemen.De impact op het jeugdteam van Cruzeiro was zo groot dat hij na drie maanden al in het eerste team speelde, waar hij zowel lokaal als internationaal schitterde. Zijn prestaties leidden ertoe dat hij op 17-jarige leeftijd deel uitmaakte van de Braziliaanse selectie voor de FIFA World Cup in 1994, ondanks het feit dat hij geen enkele minuut in het toernooi speelde. Aanbiedingen voor Ronaldo begonnen bij Cruzeiro binnen te komen van verschillende teams, maar op aanbeveling van Romario tekende hij voor PSV Eindhoven.
Aankomst in Barcelona
Na twee zeer goede jaren in Nederland maakte Ronaldo 98 doelpunten als prof op clubniveau in 104 wedstrijden, dat wil zeggen gemiddeld 0,94 doelpunten per wedstrijd op slechts 19-jarige leeftijd. Dit trok de aandacht van vele topclubs in Europa, waaronder Inter Milan of FC Barcelona, maar het was de Catalaanse club die een belangrijke uitgave deed voor die tijd, ongeveer 16 miljoen euro, waardoor hij op dat moment de duurste ondertekening in de voetbalgeschiedenis was.Aan het einde van het vorige seizoen maakte Johan Cruyff een einde aan acht succesvolle jaren als manager van Barcelona en zijn vervanger was Sir Bobby Robson, die overkwam van FC Porto. De Engelse coach wilde de aanvalslinie van de club versterken en zijn eerste optie was zijn landgenoot Alan Shearer, hoewel Blackburn Rovers weigerde hem te verkopen en dat bracht Barcelona ertoe de Braziliaan te contracteren. Interessant genoeg zou Shearer Blackburn een paar weken later verlaten om te tekenen voor Newcastle United voor een bedrag van 18 miljoen euro, waarmee hij Ronaldo's record versloeg.
Het seizoen 1996-97
Statistisch gezien kunnen we zeggen dat Ronaldo 47 doelpunten maakte in 49 wedstrijden tijdens het enige seizoen dat hij bij Barcelona bleef, wat al indrukwekkend genoeg is, maar de kwaliteit en het belang van veel van die doelpunten was wat zijn naam in het geheugen van de fans heeft gegrift.Aan het begin van het seizoen nam Barcelona deel aan de Spaanse Supercup tegen Atlético de Madrid. In de eerste leg won de Madrileense club met 3-1 en in de tweede leg stond het 2-2 tot de 74e minuut, met een doelpunt van de Catalaanse club, gescoord door Ronaldo. Na een paar schitterende minuten waarin Barcelona 2 keer scoorde dankzij Pizzi en De la Peña, was er nog maar één doelpunt nodig om de titel te veroveren en dat doelpunt kwam er dankzij Ronaldo in de 89e minuut, waarmee een historische comeback werd bezegeld en de Braziliaan werd voorgesteld aan zijn nieuwe fans.
Op 12 oktober 1996, in een Spaanse competitiewedstrijd, scoorde Ronaldo een indrukwekkend doelpunt door de bal op zijn eigen helft van het veld aan te nemen, twee verdedigers te omzeilen en een aanloop te nemen waarbij hij verschillende concurrerende verdedigers achter zich liet om het gebied binnen te gaan en te scoren. Kijk maar naar de reactie van Robson na het doelpunt, die zijn handen voor zijn hoofd sloeg en zijn verbazing toonde over wat hij zojuist had gezien.
Slechts 14 dagen later zou hij een hattrick scoren tegen Valencia om Barcelona een 3-2 overwinning te bezorgen. Het derde doelpunt was een demonstratie van snelheid en fysieke kracht om tussen twee verdedigers door te gaan en een ongelooflijk gemak om af te ronden door kalm genoeg te zijn om voor de keeper te scoren. Daarnaast zijn er nog andere voorbeelden waarbij Ronaldo in Spanje voorbeelden van zijn kwaliteit achterliet. Dat seizoen, het enige voor de Braziliaan bij de club, won Barcelona de Spaanse Supercup, de Europese beker voor bekerwinnaars en de Copa del Rey.
De ondertekening voor Inter
Ronaldo leek gelukkig te zijn in Barcelona en FC Barcelona was duidelijk blij met Ronaldo, die met zijn 20 jaar alles in zich had om een clublegende te worden. In die zin onderhandelde de club maandenlang over de verlenging van het contract van de Braziliaan tot ze in juni 1997 een akkoord hadden bereikt, althans zo leek het. Tijdens een diner tussen de leiders van Barcelona, de twee zaakwaarnemers van Ronaldo en de speler zelf, waren de cijfers en clausules van het nieuwe contract vastgesteld, zodat ze besloten te proosten en vervolgens in de kantoren van de club te gaan tekenen.Tijdens de toast kreeg een van de agenten een telefoontje en was hij ongeveer 20 minuten afwezig. Bij terugkeer stelden zij voor de voorwaarden van het contract opnieuw te bekijken, waarmee een nieuwe onderhandelingsperiode begon die nooit met een bevredigend akkoord kon worden afgesloten. Het telefoontje was namelijk afkomstig van Massimo Moratti, voorzitter van Inter Milan, die een contract had aangeboden waar Barcelona niet aan kon tippen. Uiteindelijk betaalde Inter 24 miljoen euro aan Barcelona, waarmee Ronaldo opnieuw de duurste ondertekening in de voetbalgeschiedenis werd.
Volgens het bestuur van Barcelona, dat de onderhandelingen leidde, wilde Ronaldo bij de club blijven maar was het de invloed van zijn zaakwaarnemers die hem ertoe bracht het aanbod van Inter te accepteren waar hij, het is het vermelden waard, als een held werd ontvangen en dat, ware het niet door blessures, een tijdperk bij de Italiaanse club had kunnen inluiden.